“Keşke İzlemeseydim” Dedirten 5 Festival Filmi

20 Nisan 2015

posters0041. Forever (2014)

Ve geldik festivalin ruhumuzu kemirmede açık ara önde gelen filmine, Forever’a. Yunan yapımı olan ve özgün adı Gia Panta olan Forever, tıpkı dördüncü sıradaki The Good Lie gibi adının hakkını veren türden bir film.

Çünkü başladıktan sonraki ilk yirmi dakikada tek bir diyalog, haydi olmadı monolog bile içermeyen, bunu yaparken en azından görselliği ile herhangi bir şey sunma çabası içerisinde olmayan, aynı kadrajları, aynı sekansları tekrar tekrar göstererek yirmi dakikanın hissini iki katına çıkaran ve bu durumun hiç sona ermeyeceği hissi uyandıran bir filmden bahsediyoruz.

Sinema tarihinin sessiz filmden doğduğu ve bu sebeple anlatım gücünün, az diyalog içeren bir filmin en önemli silahı olduğu hatırlandığında, Forever’ın bunu boşa harcadığını fark etmek zor olmuyor. Kostas ve Anna isimli karakterlerin sigara ve kahve içmelerini, işe gidip, eve dönmelerini gösterip duran Margarita Manda’yı bu minimal işkence yeteneğinden ötürü kutluyor; başarılarının devamını diliyorum.

150_3

Özetle, Forever’daki gibi hiçbir şey açıklamamayı, aynı planları tekrar tekrar kullanarak görsel anlatımdan faydalanmamayı marifet sanan yönetmenler yüzünden minimalizm pek çok sinemaseverin korkulu rüyası haline dönüştü. Bizim gibi sinemayı her haliyle takip etmeye çalışan çevrelerin bile tahammül edemediği filmlerin, sinemayı bir eğlence aracı olarak gören kitlelere ulaşmasını beklemek ve beğenmediklerinde de aşağılamak artık kolaya kaçmanın da ötesinde ciddi sorunlar barındırıyor. Minimalizmin bir anlatım biçimi, bir stil olduğunu, anlatımın bütününü oluşturmaması gerektiğini fark ettiğimiz zaman Türk Sineması’nda da çok şeyin değişeceği aşikâr. O güne kadar, daha fazla yönetmenin Tarkovski olmaya çalışmaması ümidiyle

blank

Başak Bıçak

1987 yılında İzmir'de doğdu. İzmir Özel Tevfik Fikret Lisesi ve Dokuz Eylül Üniversitesi Tarih bölümünden mezun olduktan sonra Türkiye Cumhuriyeti Tarihi üzerine yüksek lisans yaptı. Bilhassa Fransız Devrimi olmak üzere Avrupa Tarihi üzerine uzmanlaştı.

Sinema özel tutkusu ve 2012 yılından bu yana filmler üzerine yazılar yazıyor. Akşam Gazetesi, Film Arası Dergisi ve Cinedergi yazarı... Dans, seyahat, fotoğraf ve şarap meraklısı...

2 Comments Leave a Reply

  1. Acaba Thomas Pynchon’ın “Inherent Vice” romanını okudunuz mu?
    Başka sorum yok.
    Teşekkürler.

  2. Romanı okumayan biri olarak Inherent Vice, beklentimin altında ilerleyen hikayesi ile, görüntüsü güzel bir yemek gibi lakin ne tuzu yerinde ne de tadı.

Bir yanıt yazın

Your email address will not be published.

blank

Öteki'den Haber Al

Buna da Bir Bak!

blank

Top 10: Cüneyt Arkın’ın Unutulmaz Tarihi Avantürleri

Atlarınıza binin! Kılıçlarınızı kuşanın! Karşınızda usta oyuncu Cüneyt Arkın'ın en
blank

80’ler: Logolarıyla Hafızalara Kazınan 20 Korku Filmi

Bazı filmleri daha başlamadan ekranda görünen logolarıyla hatırlarız. Karşınızda 80’li