“Klasikleri Niçin Okumalıyız?” – Pascal Bonitzer
“Klasikleri Niçin Okumalıyız?” serisinin üçüncü durağında, dilimize çevrilmiş en önemli sinema çalışmalarından ikisine (hatta üçüne) odaklanacağız.
alt kültür sinema yayını
Fantastik Sinemada Görüntü ve Sesin Kışkırtıcılığı Üzerine Denemeler
Şarap gibi yıllandıkça güzelleşen “The Black Cat”i (1934) ve “Halloween”i (1978); yolu fantastik sinemaya düşen herkese gönül ferahlığıyla önerebilirim.
Invasion of the Body Snatchers (1956)
“Invasion of the Body Snatchers”da; işgalci yaşam formunun amacı herkesin birbirinin aynı olduğu bir dünyadır!
Amerikan Sinemasında Tehdit Olgusunun Revizyonu
Amerikan Sineması, sonu gelmez devam filmleriyle çok sevilen fantastik filmlerden bile seyirciyi soğutmakta gecikmedi.
Woman in the Dunes (1964)
Woman in the Dunes kaçırılmaması gereken hipnotik bir deneyim.
The Wolf Man (1941)
Kabul etmek gerekir ki; The Wolf Man (1941), ele aldığı olayı yorumlama biçimiyle dönemine göre biraz tuhaf bir film.
Island of Lost Souls (1932)
Charles Laughton’ın dikkat çekici performansı, incelikli set, sahne ve kostüm tasarımına ve unutulmaz makyajlarına rağmen “Island of Lost Souls”un asıl gücü hikayesinde gizlidir.
The Brain That Wouldn’t Die (1962)
The Brain That Wouldn’t Die, düşük bütçeli, pek de meşhur olmayan üç-beş kişinin oynadığı, iki-üç mekanda geçen bir Amerikan B-filmi.
“Klasikleri Niçin Okumalıyız?” – Yalnızlık Sineması
Sinema kitapları için hazırladığım “Klasikleri Niçin Okumalıyız?” serisinin ikinci durağı Robert Phillip Kolker’in; Amerikan Sineması’nın 6 büyük ismini incelediği “Yalnızlık Sineması” olacak.
“Klasikleri Niçin Okumalıyız?” – Büyülü Fener
“Klasikleri Niçin Okumalıyız?” serisinde ilk durağımız İsveç’li ünlü tiyatro ve sinema adamı Ingmar Bergman’ın yaşam öyküsünü anlattığı Büyülü Fener.
Hayaller, Umutlar, Ölüm ve Behçet Nacar
Behçet Nacar’ı birkaç defa Taksim’de görmüş ve bir seferinde ona “İyi günler Behçet abim” diye yaklaşıp, kısacık bir sohbet fırsatı yakalamıştım...
Türk Sinemasının Eleştirisine Katkı (3)
Ertan Tunç, Türk Sinemasının Eleştirisine Katkı yazı dizisinin üçüncü bölümünde senaryo sorununa parmak basıyor.
Türk Sinemasının Eleştirisine Katkı (2)
Ertan Tunç, Türk Sinemasının Eleştirisine Katkı yazı dizisinin 2. bölümünde festivaller, jüriler ve ödüller hakkında fikirlerini paylaşıyor.
Türk Sinemasının Eleştirisine Katkı (1)
Ertan Tunç, Türk Sinemasının Eleştirisine Katkı yazı dizisinin ilk bölümünde finansman sorununa parmak basıyor.
The House with the Laughing Windows (1976)
*** Bu yazı, baştan sona ‘sürprizbozan’ içermektedir. *** Bir Afrika atasözünde denir ki, “aslanlar kendi tarihçilerine kavuşana kadar kitaplar avcıyı övmeye devam edecektir”. İtalyan sineması, hem iyi bütçelerle film çeken meşhur yönetmenleri hem de düşük bütçeyle B-sınıfı filmler çeken yönetmenleri düşünüldüğünde son
Angelopoulos’un Ardından, Ulis’in Bakışı…
“Kendim ve dostlarım için ve zamanın akışını yumuşatmak için yazıyorum.” Jorge Luis Borges İstanbul’a geldiğim ilk yıl cnbc’de Angelopoulus’un Ulis’in Bakışı’nı izlemeye çalışmış, itiraf ediyorum yarıda bırakmıştım. Günde ortalama 3-4 bazen 5-6 film seyrettiğim yıllardı. Videomu 29 ekim’de Söke’ye gittiğimde İstanbul’a
Reazione A Catena / Bay of Blood (1971)
Mario Bava’nın unutulmaz başyapıtı, giallo türünün yüzaklarından, bilinen ilk slasher Reazione A Catena / Bay of Blood (1971), cinayet sineması’nın tepe noktalarından biridir.
Gangster Filmleri
Gangster filmleri, kimi araştırmacılar tarafından başlı başına bir tür olarak da değerlendirilmeye başlanan bir suç sineması alt türüdür.
La Coda Dello Scorpione / The Case of the Scorpion’s Tail (1971)
Ertan Tunç, Martino’nun 1971 tarihli başyapıtı La Coda Dello Scorpione / The Case of the Scorpion's Tail'i giallo-seyirci ilişkisi çerçevesinde çözümlüyor.
The Bloodstained Butterfly (1971)
Bloodstained Butterfly; her bir parçası kendi işlevini başarıyla yerine getiren, öğeleri neredeyse kusursuz bir ahenk yakalamış, tıkır tıkır işleyen bir makine gibidir.