Kadın Düşmanı ve Takıntılı: Mission Impossible Filmleri
Öteki Sinema yazarı Salim Olcay, Mission Impossible filmlerine farklı bir bakış açısı getirerek sıradışı bir okuma yapıyor.
alt kültür sinema yayını
Rüyadaki Fikir: Inception (2010)
Film erkek egemen bir dünyayı göstermektedir. Kahramanı koruyan ve ona yardım eden dişi varlık Ariadne figürü dışında kadınların olmadığı bir dünya resmedilir.
Sinemada Toplumcu İntikam: İnsan Avcısı (1975)
Filmin polisiye türünde Türk sinemasında ilk ve tek olduğunu söyleyebilirim. Güncel politik tartışmalara girmekten ve halkın yanında durduğunu göstermekten çekinmeyen başka bir filmle karşılaşmadım.
Cinayet İşleme Hakkı: Alfred Hitchcock’tan Rope (1948)
Brandon ve Philip isimli iki arkadaş, kendi hayat görüşlerine uymadığını düşündükleri bir arkadaşlarını filmin henüz ilk dakikasında iple boğarak öldürürler.
Kaybedenler Kulübü (2011)
Nazım Hikmet için birileri ‘’keşke kaçmasaydı’’ der demez Rahmi Eyüboğlu ‘’Sen hiç öldün mü, arkadaş?’’ diye sorar ve “ölüm” karşısında tek bir davranış şekli olmadığını söyler.
Bu Yalnızca Bir Filmdir: Fight Club (1999)
Fight Club, tektipleştirilerek yardımlaşma, dayanışma gibi kavramlardan habersiz yetiştirilen Batı gençliğinin isyanı olarak okunabilir.
Vatansever Bir Hırsız: Robin Hood
Robin Hood denince, ormanları mesken tutarak, zenginden alıp fakire veren, kötü kalpli yöneticilere dünyayı dar eden ve bir mil mesafeden attığı okla hedefi tam ortasından vurabilen romantik bir kahraman akla gelir.
Seçilmiş Olanın Arkasındaki: The Matrix (1999)
Kültür endüstrisi ürünlerinden olan ve bir kurtarıcının zorunlu olduğunu işleyen The Matrix, kitlelerin bağlı oldukları zincirin farkına varmamaları, varsa da kurtuluş yolunu bulamamaları için bu zincire büyük bir halka daha eklemiştir.
Yılmaz Güney’den: Arkadaş (1974)
Yılmaz Güney, “Arkadaş” filmiyle anlatmak istediklerini en azından halka “sezdirebilmiştir” diyebiliriz.
Oyları Yeniden Sayın: Recount (2008)
Seçim oyunu nasıl oynanıyor? Amerikan seçkinlerinin demokrasi oyunu hala “güvenli mi” sorusunu soran Recount izlenmeyi hak ediyor.
Bir Western Klasiği: Stagecoach (1939)
Stagecoach filminde yedi yolcusuyla birlikte yola çıkan ve Kızılderililerin “isyan” etmesiyle birlikte savaşın ortasında kalan posta arabasının, yoluna devam edip etmemesi için yolcular oylama yapar.
Blow-Up (1966)
Michelangelo Antonioni imzalı Blow-Up (1966), içinde yaşanılan dünyanın gerçekliği üzerine bir sorgulama, bir "pozitivizm" eleştirisidir.
Fellini’s Casanova (1976)
Fellini, Casanova’nın hayat hikâyesini anlatırken, aynı zamanda burjuvazinin ortaya çıkışı ve mücadelesini de perdeye yansıtmayı başarmıştır.
Vedat Türkali’nin Anısına: Karanlıkta Uyananlar (1964)
Karanlıkta Uyananlar, güneş doğmadan işe gitmek üzere evden çıkmak zorunda kalan insanların yaşadığı zorlu hayatı ve içinde bulundukları ‘’karanlıktan’’ uyanışını anlatır.
The Birth of a Nation (1915)
Üç saati geçen süresiyle o güne dek çekilen en uzun film olan D.W. Griffith’in 1915 tarihli The Birth of a Nation’un Hollywood’un standartlarını belirlediği genel kabul gören bir yaklaşımdır.
Yapay ve Klişe: Kusursuzlar (2013)
"Kadın filmi" olduğunu iddia eden ama seyirciyi klişeler, ucuz ve sıradan simgeler, Hollywood taklidi sahneler yağmuruna tutan bir eser; Kusursuzlar...
The Hurt Locker (2008)
Kathryn Bigelow, The Hurt Locker ile işgal ve militarizm güzellemesi yapmanın Oscar ödülünün ta kendisi olduğunu göstermiştir.
Aslı Özge’den: Köprüdekiler (2009)
Kapitalizmin kıyasıya ezdiği Fikret, Umut, Cemile ve Murat isimli karakterlerin maceralarını anlatan bir film Köprüdekiler.
Andrei Rublev (1966)
“Başta Andrei Rublev’in inancı yalnızca entelektüeldi. Manastırdan çıktığında bu ilme sahipti ama nasıl kullanacağını bilmiyordu."
Casablanca (1942)
Başrollerini dönemin en ünlü oyuncuları Humphrey Bogart ve Ingrid Bergman’ın paylaştığı ve sinema tarihinin en önemli filmlerinden biri olan 1942 yılı yapımı Casablanca filmine dair alternatif bir okuma...