Bana Şans Dile (2003)

Hayat hep pamuk ipliği derlerdi, bense bir ayakkabı bağıyla bağlıymışım hayata…

Dünya sinemasında kötü filmler vardır, sayıları çoktur, bir de Bana Şans Dile vardır. Çağan Irmak‘ın bile arkasında durmadığı yapımı, yeni filmi Ulak gösterime girerken yapımcısı Çağan’ın isminden faydalanmak ve Babam ve Oğlum‘un rüzgarından nasiplenmek için vizyona soktu. 2001 yılında tabii ki Çağan Irmak bu filmi çekerken heyecanla tepkileri bekliyordu. Ancak o zamanlar filmden para kazanılmayacağını düşünüp filmi vizyona sokmayanların tam da Ulak‘ın gösterimi yapılacakken böyle bir taktiğe başvurması sinema seyircisinin filme ön yargı ile yaklaşmasına neden olmuştu. Hatta bu durum bence ne kadar Türk seyircisi için fazla fantastik bir yapım olsa da Ulak’ın da başarısını etkiledi. Ama yine de bunu yapmasalardı film hala tozlu raflarda bekliyor olacaktı.

Bu ilk uzun metrajlı Çağan Irmak filmi, aslında Hollywood’da çokça görülen ancak ülkemizde Sınav filmine kadar pek de önemsenmemiş bir türe odaklanıyor. Gençliğin sorunlarını ve bu sorunlar sonucu yaşadıkları travmaları anlatan bu tarz filmler izleyicide kendine has bir tat bırakır. Ancak Bana Şans Dile için bunu söylemek çok güç. Öncelikle sizleri konumuzla baş başa bırakmak isterim, filmin resmi sitesinden alıntıdır.

İçe kapanık, iletişimsiz, sakar lise öğrencisi Bahadır bir sabah uyandığında dünyayı değiştirmeye karar verir. O sabah okula giderken beline taktığı tabancayla sınıf arkadaşlarını rehin alarak korkulu anlar yaşatacak olan Bahadır, onlardan hayatları boyunca kendilerini en çok yaralayan anılarını anlatmalarını ister. Öğrencilerin anlattıkları hikayelerden yola çıkan “Bana ŞANS Dile”, aile içi şiddet, sevgisizlik, iletişimsizlik ve saptıkları yanlış yolları anlatan Aksiyon-Gerilim türünde bir film. Film boyunca annesi tarafından çocukluğunda dolaba kilitlenen ve karanlıktan korkan Çağlar, ünlü bir televizyoncu olmaya çalışan ve maddi durumu pek iç açıcı olmayan Ayşegül, şair olmaya çalışan romantik Behiç, satanist gruplara katılan Serkan, otoriter bir babanın baskısından bunalmış Türker ve hiç anne sevgisi görmemiş Bahadır’ın öykülerini izleriz. Çılgın bir medya muhabirinin de kışkırtmasıyla çığırından çıkan olaylar, soğukkanlı davranmaya çalışan komiser ve öğretmenleri fazlasıyla zorlayacak, sınıf ve bahçedeki olaylar hiç beklenmedik şekilde gelişecektir.

Katıldığı Festivaller ve Aldığı Ödüller

● Uluslararası İstanbul Film Festivali Ulusal Yarışma
● Ankara Film Festivali Ulusal Yarışma
● Şile Büyülü Fener Film Festivali: En İyi 2. Film, En İyi Erkek Oyuncu (Rıza Kocaoğlu), En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu (Melisa Sözen)

Aslında konuyu okuyunca insanı çeken bir yapım olan Bana Şans Dile, o kadar çok yerden fire veriyor ki, bir süre sonra nereden tutarsanız tutun kum gibi elinizde dağılmaya başlıyor. Zaten daha afişte “Masum bir çocuk nasıl olur da katile dönüşür!” gibi garip bir taglineın yer bulması seyirciye neyle karşılaşmak üzere olduğuna dair bir ipucu veriyor.

Öncelikle bu tarzda bir filmde oyunculuk çok önemli. Gençlerin doğallığını verebilmek gerek. Oysa ki filmdeki tüm oyuncular vasat ve altı bir grafik çiziyor. Filmin en önemli eksikliği oyuncuların fazla tiyatral oynamaları. Diyaloglar sanki Sheakespear’den bir sahne gibi okunuyor, donuk ve aksak. Bahadır karakteri ile yine de en iyi performansı Rıza Kocaoğlu gösteriyor. Yalnız film boyunca fazla bağırıp çağırması bir süre sonra insanı irite ediyor. Nilgün Belgün gibi bir tiyatro oyuncusu bile o kadar kötü oynuyor ki anlatmak mümkün değil. Oynadığı sahneler ise Türk porno filmlerinde araya atılan yabancı seks görüntüleri gibi soğuk ve anlamsız sanki montaja son anda bir başkası tarafından eklenmiş. Deniz Uğur ve İsmail Hacıoğlu‘nu ise bu kadar genç halleri ile izlemek zevkli. Ben bir filmde bu kadar kötü oynanmasını sadece yönetmene bağlayabilirim. Ya bilerek bu şekilde bir yönetim gösterilmiş ve kült bir kötü filmim olsun demiş ya da gençlerle o zamanlar nasıl çalışması gerektiğini bilmiyormuş.

Bahadır ve sınıf arkadaşlarının hikayeleri ise o kadar da vurucu gelmedi bana. Senaryodaki en büyük aksaklık bence bu. Hatta tam da Çağan’a yakışacak şekilde bir kaçı dışında fazla ütopik ve ayakları yere basmayan hikayeler. Gençlerin olaylara karşı verdiği tepkiler de gerçeklikten oldukça uzak. Ancak Serkan’ın satanist hikayesinde, olayları sanki bir kediye yapmış gibi anlatması ve bu sırada seyirciye gerçekte kıza çektirilen çilenin gösterilmesi Çağan Irmak’a yakışan bir anlatım tarzı olmuş.

Çağan Irmak’ın inanın bu filmden sonra yerinde olmak istemezdim. Mesela Hollywood’da kariyerinize böyle bir film çekerek başlamış olsanız büyük olasılıkla gelebileceğiniz son nokta kedi maması reklamları çekmek olur. Adamı yaşatmazlar yani. Neyse ki Tv için yaptığı dizilerden kazandığı referanslarla Mustafa Hakkında Her Şey, Babam ve Oğlum, Korku Evi ve Ulak gibi projelere imza atabildi kendisi.

Öteki Sinema için yazan: Masis Üşenmez