Body Sob 19 (2007)

2007 yılı mahsulü Body sob 19, Paween Purikitpanya tarafından yönetilmiş olan Tayland yapımı bir film. Body #19 veya sadece Body olarak da bilinir. Tayland korku sinemasına aşina olanlar bilir; Tayland korku filmleri çoklukla kara büyü, hayaletler ve yerel motiflerle süslü intikam hikayelerinden beslenir. Uzun zamandır izlemeyi istediğim Body sob 19, yer yer hayalet filmlerine yaklaşsa bile aslında bambaşka derdi ile diğer Tayland filmlerinden ayrı bir yerde duruyor.

Başkahramınımız Chonlasit köyden şehire tıp öğrencisi olan ablası Piae’nin yanına gelir. Chonlasit her gece gördüğü kabusların etkisi ile sıkıntılı günler geçirmektedir. Bu kabuslar yetmezmiş gibi gündüzleri garip halüsinasyonlar görmeye başlar. Kabuslar ve halüsinasyonlarında Dararai isimli bir kadının vahşice öldürüldüğünü ve kadının kendisinden yardım istediğini görür. Yemek hazırladığı bir akşam dalgınlıkla parmağını keser ve dikiş attırmak için ablası ile beraber hastaneye gider. Hastanede kendisini tedavi eden Dr. Jib, Chonlasit’in halinden şüphelenir. Yaptığı bir iki test sonrası bir psikiyatriste görünmesini salık verir. Aynı hastanede görevli Prof. Suthe’nin eşi Psikiyatrist Dr. Usa’nın telefonunu vererek en kısa sürede aramasını söyler. Chonlasit, Dr. Usa’ya giderek kabuslarından bahseder. Dr. Usa, Dararai isimli kadının kocasının çalıştığı hastanede görevli bir profesör olduğunu ve yakın zamanda ortadan kaybolduğunu öğrenir. Bu arada Dararai hakkında bilgi veren herkes teker teker öldürülmeye başlar. Gittikçe karmaşık bir hal alan durumun çözülmesi için aynı hastanenin morgundaki 19 numaralı ceset bütün gizemi çözecek kilit konumundadır.

Body sob 19, yönetmen Paween Purikitpanya’nın ilk filmi. Purikitpanya bu film ile adını uluslararası alanda duyurmayı başardı. Bu filmden sonra daha önce Öteki Sinema sayfalarında yer verdiğimiz See Prang (Phobia, 2008) isimli seçkideki Tit for Tat isimli bölümü ve şimdilik son olarak Ha phraeng (Phobia 2, 2009) isimli seçkideki Novice isimli bölümü yönetti. Paween Purikitpanya için Alone (2007) ve Shutter (2004) gibi kaliteli korku filmlerini beraber yöneten Parkpoom Wongpoom ve Banjong Pisanthanakun ile beraber şu anda Tayland korku sinemasının en gözde yönetmenlerinden biri diyebilirim.

Senaryo sağlam olunca film bir şekilde kendini izlettiriyor. Niye böyle bir cümle kullandım? Bilen bilir, fazla CGI kullanımı beni deli eder. Belki de yönetmenin en kötü huyu diyebileceğim aşırı dozda CGI kullanımı (aynen See Prang’daki kısası Tit for Tat’te olduğu gibi) maalesef bu filmde de rahatsızlık veriyor. Ama dediğim gibi sağlam hikayesi bunu göz ardı etmemi sağlıyor. Bu filmde dikkatimi çeken bir başka nokta ise harika çekim açıları oldu. Özellikle filmin giriş sahnelerinde birbirinden leziz tepe çekimleri beni benden aldı. Şiddet sahneleri tam ayarında, istismara girecek kadar abartılmamış ki filmin en önemli artılarından biri. Hayalet mevzusu da son yıllarda sıkça rastlanılan diğer Uzakdoğu filmlerinin düştüğü tuzağın uzağında durarak kıvamında bırakılmış.

Filmin ortalarında kadın karakterlerden birisi zooloji müzesi tadında bir mekanda gezinmeye başlar. Etraftaki ölü hayvanlar canlanma emareleri gösterir (biri hareket eder, bir başkası göz kırpar, diğeri dilini çıkarır). Gösterilen hayvanlar boyut olarak kademe kademe büyür, bir yılandan başlar, kocaman bir file kadar ilerler, sahnenin sonunda ise dev bir dinozor iskeleti ekranı kaplar. Yönetmen, Rotterdam Film Festivali’nde yaptığı bir söyleşide bu sahneden bahsederken sahnenin tamamının hayranı olduğu Steven Spielberg’e saygı duruşu olduğunu söyler, çünkü Spielberg hayalgücünü kullanarak ölü hayvanları dirilten (can veren) bir büyücüden farksızdır.

Gösterildiği sene Tayland’daki gişe rekorlarını alt üst eden Body sob 19 son zamanlarda çokça işittiğim Uzakdoğu korku filmlerine yönelik şikayet sahiplerini tatmin edeceğini umduğum bir film. Tayland semalarından nadiren çıkan çizgi üstü işlerden biri olan bu korku filmine mutlaka bir şans verin derim.