2007 yılı mahsulü Geomeun Jip, Terra Shin tarafından yönetilmiş olan Güney Kore yapımı bir film. Black House olarak da bilinir.
Geomeun Jip, Japon yazar Yûsuke Kishi’nin romanından sinemaya uyarlanmış. Aynı roman daha önce Japon yönetmen Yoshimitsu Morita tarafından Kuroi İe (The Black House, 1999) ismiyle bir kez daha sinemaya uyarlanmış. (Henüz bu filmi izlemiş değilim, ama açıkcası bu çevrimi de merak etim.)
Başkahramanımız bir sigorta şirketinde yeni işe başlayan, kendi halinde, sakin bir adam olan Jun-oh’dur. İşe başladığı ilk günün akşamı bir müşteri telefonuna cevap verir. Telefondaki ses, eğer poliçe sahibi intihar ederse hayat sigortasındaki parayı alıp alamayacağını sorar. Jun-oh, kendisine verilen talimatlarda müşteriye kişisel bilgi verilmemesi istenmesine rağmen (acemiliğinin ve saflığının sonucu) küçükken başından geçen bir olayı anlatarak, müşterinin intihar etmesini engellemeye çalışır. Jun-oh’nun küçük kardeşi gözleri önünde bir apartmanın terasından aşağıya atlayarak intihar etmiştir. Kardeşini kurtaramamanın acısıyla kıvranan Jun-oh, hala bu olayın etkisi altındadır. Bütün bunları anlattıktan sonra, olay intihar olsa bile paranın ödeneceğini sözlerine ekler.
Ertesi gün bir müşteri, danışmanının kaba davranışını bahane eder ve isim vererek Jun-oh’nun kendi danışmanı olmasını talep eder. Jun-oh yeni müşterisinin kırsalda, yerleşim merkezine uzak, oldukça tekinsiz gözüken simsiyah evine gider. Ev sahibi Chung-bae (Kang Shin-il) ile oturup havadan sudan sohbet ederler. Bir ara Chung-bae oğluna seslenir. Cevap alamaz. Jun-oh’dan oğlunu çağırmasını ister. Jun-oh odaya girdiğinde oğlanın tavana asılı cesedi ile karşılaşır. Polis olayı intihar olarak yorumlar ve dava kapanır. Sigorta parayı ödemek durumundadır, ancak Jun-oh olayın intihar değil, cinayet olduğunu iddia eder. Olayı biraz da kişiselleştiren Jun-oh, her şeyiyle kendini bu olaya vererek Chung-bae’nin katil olduğunu ispatlamaya girişir.
Oyunculuklar ve müzik Geomeun Jip’in en büyük kozu gibi duruyor. Aslında çok basit müzikler kullanılmasına rağmen, özellikle gerilimli sahnelerde vurucu olmayı başarıyor. Oyunculuklar için de benzer övgülerde bulunulabilir. Kafa rollerdeki bütün oyuncular sade ama etkili performanslar sergiliyorlar. Özellikle Jun-oh, Chung-bae ve Chung-bae’nin karısı. (Aşçı, hırsız, karısı ve aşığı gibi oldu…) Müzik ve oyunculuklardaki bu basitlik, bütüne sinmiş durumda. Sanırım filmi büyük bir iştah ile seyredip çok sevmemi bu basitliğe bağlayabilirim. Son yıllarda Güney Kore Sineması’nda öne çıkan ayrıksı yapımların hemen hepsindeki en belirgin özelliğin bu basitlik olduğunu söyleyebilirim. Sanki yönetmen Terra Shin, hala bir benzerine rastlayamadığım güzellikteki Salinui Chueok (Memories of Murder, 2003) veya neredeyse bütün Kim Ki-duk filmleri gibi öncüllerinin izinden gidiyor.
Geomeun Jip tabii ki sorunsuz değil. Süresi gereğinden fazla uzun. Ayrıca temposu zaman zaman aksıyor ve basit mantık hataları ara ara rahatsız edebiliyor ama bütün bunların hepsi görmezden gelinebilir seviyede.
Geomeun Jip, bütün Ötekilere gönül rahatlığı ile tavsiye edebileceğim bir film.
Öteki Sinema için yazan Murat Kızılca