İlk animasyon filmden yaklaşık 19 sene sonra piyasaya sürülen Heavy Metal kültünün “yeni nesil” üyesi, hem video oyunları, hem müzik kültürü, hem de animasyon sineması adına farklı yönelimlerin yerleşmeye başladığı bir dönemde peydahlanmasından olsa gerek, ne beklendiği gibi bir ‘video hit’ine dönüştü, ne de kendisini bağrına basabilecek bir izleyici kitlesi edinmeyi başarabildi.
Bu sorunun büyük bir kısmını “yanlış zamanlama” adı altında irdeleyebilmek de mümkün. Fakat yine de Heavy Metal 2000’in, kronik Heavy Metal takipçileri tarafından bile ittirilmesinin başka sebepleri de var kuşkusuz…
Her şeyden önce karşımızdaki animasyon öncülü olan ilk filmdeki gibi bir “hikayeler silsilesi” sunmuyor bizlere. Daha doğru bir tabirle kendi orijinal karakterine ve kendi özgün hikayesine sahip bambaşka bir animasyon var karşımızda ki bu animasyon F.A.K.K. 2 adlı video oyunu ve bağımsız çizgi romanları ile de takviye güç sağladı kendisine.
Michael Coldewey ve Michel Lemire ikilisinin birlikte kotardıkları film, artık bir HM klasiği haline gelmiş “gizemli nesne ve bu nesnenin etkisinde kalan kaçık” ana karakteri ve bu karakterin evrende var olan her şeye sahip olma isteği gibi bilindik bir içeriğe yine bilindik bir selam çakarak girizgaha soyunuyor. İlk animasyon filminden de hatırlayacağımız Loc-Nar, burada devreye giriyor ve madenci Tyler’ı gözü dönmüş bir canavara çeviriyor. Ailenin ‘şimdilik’ son üyesi olan Heavy Metal 2000’in ilk film ile tek ortak noktası da Loc-Nar elbette! Fakat ilk filmin gelip geçici ve ziyadesi ile de edilgen karakterlerinin yerini, yıllar sonra bile esaslı bir Heavy Metal kızı olarak anılacak olan Julie alıyor burada. Bilmeyenler için Julie Strain Eastman’a da kısaca bir değinmek gerekir. Kendisini beyazperdenin ve çizgi öykülerin Red Sonia – Barb Wire karışımı delişmen dişilerinden biri olarak tanımlayabiliriz. Aslen bir penthouse kızı olan ve pek çoğu video piyasası için piyasaya sürülmüş, Battlequeen 2020, No Pain No Gain, Azira : Blood From The Sand, Baberellas, L.E.T.H.A.L. Ladies: Return to Savage Beach gibi irili ufaklı fantastik-korku kulvarındaki b filmlerde de kendisini izleme şansına sahip olduğumuz ölüm makinası bir ablamız. Bu bakımdan sıkı fantastik b film takipçileri ve Heavy Metal sevenler için kült bir isim kendisi.
Heavy Metal 2000 ise aslen Eastman’ın karizmasını şahlandırdığı bir proje! Belki bütün “potansiyeline” rağmen onu bir süper star yapmadı ama, kulvarında istikrarlı bir şekilde koşmasına kapı açmış oldu. Bununla birlikte Heavy Metal evreninin hareket kabiliyeti kazanmasını da sağladı ki, film ile yakın zamanlarda piyasaya sürülen Heavy Metal F.A.K.K.2, mevcut hikayenin 30 yıl sonrasını yine ana karakter Julie eşliğinde anlatmaktaydı. Julie, birbirinden ilginç kostümleri ve devasa ebatlardaki silahları ile çizgiroman sayfalarını ve fan art illüstrasyonları da çokça süsledi.
Fakat ne yazık ki yeni animasyon projeleri için yapımcıları pek de ümitlendirmedi. Üstelik acı bir tesadüf eseri, Heavy Metal dergisinin yeniden ayağa kalkması için takviye bir güç olarak yeni jenerasyona tanıtılma amacıyla bir nevi alternatif kampanya olarak görebileceğimiz F.A.K.K. 2 etraflı bütün projeler yan yatmış oldular. Serinin özel illüstrasyonları ve çizgi öyküleri yıllar sonra bekledikleri ilgi ve alakaya nail olsalar da animasyon ve video oyunu, hızlı evrilme sürecinin kurbanı olarak biraz arada kaynadılar.
Heavy Metal 2000’in belki de en sevimsiz tarafı iki boyutlu ve üç boyutlu tasarımların bir arada kullanılması. Televizyon piyasası için bile bayağılık göstergesi olan bu tercihler, bu kült konsepte pek de yakışmadı. Genel olarak 1981 tarihli orijinalinin çizgisine yakın dursa da, bundan 11 sene öncesi için bile ilkel sayılabilecek bir şekilde hayata geçirilmesi de, gözleri teknik oyuncaklar ile sarhoş olmuş potansiyel “yeni jenerasyon izleyici” tarafından pek de uygun bulunmadı. Şiddet ve kendisini az da olsa hissettiren abzürd mizah konusunda her ne kadar ağabeyinden aşağı kalır tarafı olmasa da, makyajı dışında pek de “yeni” bir tat sunduğu söylenemezdi Heavy Metal 2000’in…
Mevcut müzik türünün ruhunun da evrim geçirdiği bir dönemde, Heavy Metal’in ölüm fermanının imzasını, yeni ve içi boşaltırılan kültürel erozyon olarak görenlerin de sayısı azımsanamayacak kadar fazlaydı. Özellikle doksanların ortasında başlayan ve dönemin en güçlü ticari müzikal trendlerinden biri haline gelen nu metalin; heavy metal’e dair ne varsa gömmeye kalkışması büyük tepki çekti. İlk başlarda rap ve metal müziğin evliliği gözüyle bakılan bu tür, geleneksel metal takipçileri tarafından da kabul edilmedi haliyle. Neyse ki Frederic Talgorn, kendi imzasını taşıyan soundtrack albüm ile, konseptin sahip olduğu ruhu zedelememek adına elinden geleni yaptı. Bu bakımdan Heavy Metal 2000, bünyesindeki değişikliklere rağmen, imzası altında ne varsa muhafaza eden bir çalışmanın ürünü oldu diyebiliriz.
Heavy Metal, F.A.K.K.2 ile birlikte yaşayan bir evren kalıplarına harfiyen uyan bir yapıya sahip oldu seri. Adı geçen yaşayan evren, sadece dergi ve dergi ekibin de katkısı ile hayata geçirilen animasyon filmler ile de sınırlı tutulmadı. Müzik, illustrasyon, çizgi seri ve video oyunları ile birlikte çok kollu bir dünya yaratıldı ve dergi künyesinin rotası dışında ilerleyen bu dünya da kısa sürede kendi takipçilerini buldu.
Son olarak sıkı bir çizgi roman takipçisi olan ve 300 Spartalı, Watchmen ile birlikte yeni Süperman projesinin kamera arkasında yer alacak olan Zack Snyder’ın Heavy Metal’in yeni animasyon projesini de hayata geçirme isteğine dair bazı şeyler yazılıp çizildi. Heavy Metal konseptinin silkinerek yeniden ayağa kalktığı şu günlerde benzer haberleri daha sık duyacakmışız gibi görünüyor.