The Brutalist (2024)
The Brutalist (2024), seyirciyi kendi dehlizlerine çeken, ana karakterinin ruh durumu ile kalbinizin bir nevi izometri yakalamasını sağlayan bir film. Adrien Brody birçok sahnede devleşiyor.
alt kültür sinema yayını
Cache / Hidden (2005)
Satır aralarına saklanan mesajlar öyle güzel işliyor ki, bunları görmezden gelmek ve Haneke sinemasının keyfine varmak için yalnızca biraz sabır yeterli.
Birth of the Living Dead (2013)
Night of the Living Dead’in yapım sürecini anlatan Birth of the Living Dead, filmlerin kamera arkasında kalan öykülerini merak edenlerin ilgisini çekecektir.
The Giver / Seçilmiş (2014)
Distopya’yı yalamış yutmuş seyirciler için ise çerez niyetine seyredilebilir.
Dust Devil (1992)
Dust Devil birkaç kelimeye nasıl sıkıştırılır bilemiyorum. En güzeli The Face’de Steve Beard’ın yaptığı benzetme: “Adeta asit almış bir Tarkovsky işi!”
The Kindred (1987)
The Kindred, hala etkileyiciliğinden bir şey kaybetmeyen yaratık tasarımı ve özel efektleri ile dikkat çeken, eğlenceli bir seyirlik.
Ghost Rider: Spirit of Vengeance (2012)
Ghost Rider: Spirit of Vengeance, birkaç iyi aksiyon sahnesi ve bolca vasat altı diyalog eşliğinde hayatta kalma savaşı veren bir yapım.
Perdita Durango (1997)
Başrolünde Javier Bardem'in oynadığı İspanyol yapımı bir 'Natural Born Killers' izlemek isterseniz işte: Perdita Durango !
Dracula Untold (2014)
Efektleri ve hikaye örgüsü ile sizi içine çeken Dracula Untold, fazla sorgulamadan izlerseniz keyifli bir 92 dakika geçirmenizi sağlayabilir.
Siccin (2014)
Alper Mestçi, Musallat’larda denediği stili Siccin'de iyice ustalaştırmış, sadece çarpılma sekanslarıyla değil, her anıyla ürküten bir film çıkarmış ortaya.
Macbeth (2006)
2006 yapımı Macbeth’i seyredilir kılan her şey orijinal hikayenin zaten muhteşem olmasından kaynaklanıyor.
American Muscle (2014)
Ara sıra ucuz tatlara parmak banmak isteyen sinemaseverler için bile American Muscle’da çekici bir taraf bulabilmek oldukça zor!
I Racconti Di Canterbury (1972)
Il Decameron ile filmografisinde farklı bir çizgiye kayan Pasolini, I Racconti Di Canterbury ile bu yolda başarılı bir örnek daha ortaya koyuyor.
Yine Çarpıl Ama Hobi Olarak Çarpıl: Jinn (2014)
Jinn “o kadar kötü ki” çeşitlemeleri arasında bir yere konumlandırılamayacak kadar sığ bir örnek olmanın yanı sıra kendine has bir çekiciliğe de sahip.
The Equalizer (2014)
The Equalizer, geçmişinde pek de gurur duymadığı işler yapan ve bu sebeple teşkilattan ayrılan Robert McCall’un, bir anti-kahramana dönüşmesini konu alıyor.
White House Down (2013)
White House Down'ı 16 yaşından daha büyüklerin ciddiye alması zor ancak özellikle silah lobisine yaptığı göndermeler Emmerich için bile cesur.
The Maze Runner (2014)
The Maze Runner’da da bazı mantık hatalarını hoşgörür, bir de filmin finaline çok bel bağlamazsanız eğlenmemeniz için hiçbir sebep yok.
Küller Küllere, Katil Katile: Killers (2014)
Killers bir gerilim başyapıtı değil belki ama kesinlikle türün yüz akı örneklerinden biri.
7500 (2014)
7500 imkan bulduğu sahnelere ürkütücülük sokmaya çalışmış ama başaramamış.
Cheap Thrills (2013)
Cheap Thrills, en kaba tabirle insanın para uğruna ne kadar ileri gidebileceği meselesine odaklanıyor.
Die Hard (1988)
Die Hard’ın kendisi kadar yapım süreci de merak uyandırıcı.