The Brutalist (2024)
The Brutalist (2024), seyirciyi kendi dehlizlerine çeken, ana karakterinin ruh durumu ile kalbinizin bir nevi izometri yakalamasını sağlayan bir film. Adrien Brody birçok sahnede devleşiyor.
alt kültür sinema yayını
Lovely Molly (2011)
Çok rahatsız edici ve korku dolu bölümler olmamasına rağmen, eğer değişik bir cin/hayalet korkusu seyretmek istiyorsanız size Lovely Molly tavsiye edebiliriz.
Blackfish (2013)
Blackfish, SeaWorld'ün karanlık, acımasız, insan hayatını umursamayan ve sadece paraya tapan yalan dolu dünyasını bütün çıplaklığıyla sergiliyor.
Megan is Missing (2011)
Megan is Missing toplumun tabusu olan konulardan birini seçiyor ve seyirciyi ciddi biçimde rahatsız etmeyi hedefliyor.
The War Game (1965)
The War Game başarısıyla kendisinden yirmi sene sonra The Day After (1983) ya da Threads (1984) gibi filmlerin önünü açmıştır.
The Purge / Arınma Gecesi (2013)
James DeMonaco'nun yönettiği The Purge / Arınma Gecesi, seyirciye başarılı gerilim dakikaları yaşatan bir film.
Süreç Odaklı Gerilim: Borgman (2013)
Borgman, klasik anlatıya kafa atacak görsel, anlatısal tercihler yerine, izleyiciye sordurduğu sorularla ayakta kalmayı becerebilen bir sinemasal deneyim!
Grudge Match (2013)
Grudge Match, izleyiciye De Niro ile Stallone’u, ringde birbirine yumruk savururken izleme fırsatı sunmanın bir adım ilerisinde...
Passion (2012)
Negatif yönleri olsa da usta yönetmenin elinden çıkmış bu entrika dozu yüksek gerilim, türü sevenler için keyifli bir seyirlik olabilir.
Her / Aşk (2013)
Her, kısa metrajlara ve belgesellere gömülen Spike Jonze’un, arada bir kafasını kaldırıp bizlere armağan ettiği muhteşem filmlerinden biri.
Punishment Park (1971)
Son birkaç senedir Amerikan popüler sinemasında devlet eleştirisi ve sivil hareketler kendini daha sık gösterir oldu. Büyük bir artış sözkonusu değil ama hissedilir bir değişim sürecine giriyoruz. Öteki Sinema için yazan: Yigilante Kocagöz Blockbusterlar cephesinde bu değişimin en taze örneği Hunger Games
Ah Güzel İstanbul (1966)
“Ah Güzel İstanbul”, senaryosu, sinemasal anlatımı ve oyuncu performanslarıyla sinemamızın en yetkin örneklerinden biri.
Toad Road (2012)
Düşük bütçesine aldırmadan, farklı yöntemler kullanarak derdini anlatma cesareti gösteren Toad Road, ilgiyi fazlasıyla hak ediyor.
Ölüm Emri / Death Sentence (2007)
İşinde iyi yürekli bir yönetici, evinde karısına ve çocuklarına karşı sorumluluk sahibi sıcak kanlı bir baba… Bir gece silahlı bir soygunda oğlunu kurban vermesiyle bu tablo ters düz olur…
Highlander II: The Quickening (1991)
İlk Highlander’ı unutun çünkü The Quickening, Christopher Lambert ile Sean Connery dışında ilk filmden çok da dişe dokunur bir öğe barındırmıyor.
İntihar Dükkanı / Le magasin des suicides (2012)
“İntihar Dükkanı”, Partice Leconte’un uyarlayıp yönettiği bir Fransız animasyonu. Jean Teule’nin aynı adlı kitabından uyarlanmış.
Bad Teacher (2011)
Hollywood’un en pahalı oyuncularından Cameron Diaz alışık olmadığımız bir öğretmen profiliyle beyazperdede: Bad Teacher.
RoboCop 3 (1993)
RoboCop 3, çok talihsiz bir film. Projenin arkasındakiler yapmaya çalıştıklarını düzgün kotarsalar fenomen bir külte dönüşebilirmiş.
Julia (2008)
40 yaşında alkolik bir kadın… Tek derdi sabahlara kadar içmek, iyi vakit geçirmek hem de hiç geçmişi, geleceği düşünmeden…
Metro Manila (2013)
Metro Manila, Ballard’ın Öteki Dünya ya da Gökdelen gibi buram buram metropol fobisi kokan kitaplarındaki kadar keskin bir ‘çürük yapılanma’ kompozisyonu sunuyor.
Rurouni Kenshin (2012)
Anime/manga uyarlaması Rurouni Kenshin sadece animeseverlerin değil herkesin ilgisini çekebilecek bir film.