The Brutalist (2024)
The Brutalist (2024), seyirciyi kendi dehlizlerine çeken, ana karakterinin ruh durumu ile kalbinizin bir nevi izometri yakalamasını sağlayan bir film. Adrien Brody birçok sahnede devleşiyor.
alt kültür sinema yayını
Feast (2005)
Feast, kan ve vahşet konusunda hiç de naif bir noktada değil. Bad Taste, Braindead gibi filmleri sevenler için film tatmin edici bir korku olacaktır.
Carlito’s Way (1993)
Gösterime girdiği andan itibaren müzikleri, replikleri ve karakterleriyle seyircinin aklına kazınan Carlito’s Way bugün bile ilk günkü yerini korur sinemaseverler arasında.
Bright Star / Parlak Yıldız (2009)
Bright Star, önemli romantik İngiliz şairlerinden John Keats’in aynı adlı şiirinin varoluş hikayesini beyazperdeye taşıyor.
Diriliş / After Life (2009)
Diriliş, korku sinemasına pek bulaşmamış bir kısım seyirci için, eğer yavaş tempodan da sıkılmazlarsa oldukça ilginç bir seyirlik olabilir.
Çelik Yumruklar / Real Steel (2011)
Real Steel / Çelik Yumruklar, Transformers rüzgârından nasiplenmeye çalışan Hollywood seri üretim fabrikası menşeli filmlerden biri değil!
War of the Dead (2011)
War Of The Dead; zombi furyasına dair ne görürse atlayan zombiseverlerin kredisinden faydalanmaya çalışan bir başka “ortalama altı” yapım.
Intruders (2011)
Intruders başarı için gerekli malzemeye sahip ancak hızlı gideceğim derken nerede durması gerektiğini bilemeyen bir film.
Deliverance / Kurtuluş (1972)
1972 yapımı Deliverance ağzı mühürlü filmlerden. Muhteşem bir hikaye, muhteşem oyuncular, dudak uçuklatan bir sinematografi...
El Día de la Bestia (1995)
– Günah çıkarmak istiyorum peder. – Söyle ne yaptın? – Hiçbir şey. Henüz günah işlemedim. Ama işleyeceğim. Yapabileceğim bütün kötülükleri yapacağım. Bask asıllı İspanyalı yönetmen Álex de la Iglesia’nın 2. filmi El Día de la Bestia (Şeytanın Günü), yukarıdaki diyalogla açılıyor. Üstelik
Flypaper / Çifte Soygun (2011)
Türler arasında gidip gelen Flypaper, aslında biraz da yönetmen Rob Minkoff’un filmografisi ile benzerlik gösteriyor.
[REC]³ Genesis (2012)
REC 3 Genesis, karmaşada birbirini kaybetmiş aşıkların birbirlerini bulma hikayelerini anlatan korku-komedi-romantizm üçgeni halini alıyor.
Haneke’nin En Derin Şiddeti: Funny Games (1997)
Funny Games kahramanlarına yüklediği anlamsız rahatlıkla ve bir nevi kostüm sıfatıyla benzeşen kıyafetleriyle Otomatik Portakal'ı andırır.
E.T. the Extra-Terrestrial (1982)
1982 yapımı bu uzaylı hikâyesi aslında yalnızca bir çocuk filmi değil. Zamana karşı koyarak yeniden 2002 de küçük değişikliklerle gösterime girmesi de bunun bir kanıtı. Bu film bir dostluk hikâyesi… Bizden olmayana saygı duymayı, onunla yeniden öğrenmeyi ve yargılamadan sevmeyi salık veren
The Pirates! Band of Misfits / Korsanlar! (2012)
The Pirates! Band of Misfits, hem yetişkinlere hem de çocuklara hitap eden, espriler arasındaki dengeyi iyi kuran bir eğlencelik.
John Carter (2012)
Mars'daki birbirinden çeşitli yaratıkları ve imparatorlukları ile John Carter, Disney’in bu seneki en büyük animasyondışı projelerinden.
Bad Ass (2012)
Danny Trejo’nun varlığına kanmayın, 90’lı yılların video filmlerinin biraz daha makyajlanmış halinden fazlası değil Bad Ass.
Dabbe: Bir Cin Vakası (2012)
Dabbe: Bir Cin Vakası, Ceyda T. Vakası olduğu iddia edilen güya gerçek bir olaydan yola çıkılarak perdeye aktarılmış.
Psycho / Sapık (1960)
Sapık demek, Bernard Herrmann'ın harikulade bestesi, Anthony Perkins'in sade ve mükemmel oyunculuğu ve tabi ki Hitchcock'un eşsiz sinematografisi demek...
Sinema Budur: The Fall (2006)
Hani bazı filmler vardır, izledikten sonra herkese anlatmak ve izlettirmek istersiniz. İşte The Fall, tam da böyle bir film.
Sunshine (2007)
Hazır olimpiyat açılışı ile adı gündemden düşmezken, Danny Boyle’un fazla göz önünde olmayan iyi işlerinden birini sizlere tanıtmak istedim. 2007 yapımı Günışığı, bir yandan “dünyanın sonu” konseptini işlerken öte yandan tam bir bilim kurgu şöleni sunuyor. Boyle’un bilim kurgusu köklerini 2001: A