The Brutalist (2024)
The Brutalist (2024), seyirciyi kendi dehlizlerine çeken, ana karakterinin ruh durumu ile kalbinizin bir nevi izometri yakalamasını sağlayan bir film. Adrien Brody birçok sahnede devleşiyor.
alt kültür sinema yayını
Cannibal! The Musical (1993)
Southpark’ın bugün hitap etmiş olduğu kitle düşünüldüğünde, Cannibal: The Musical, hali hazırda gerçek kitlesini bulabilmiş sayılmaz.
Take Shelter / Sığınak (2011)
Jeff Nichols’un son filmi Take Shelter, görüntü yönetmenliğini Adam Stone’un yaptığı ve 5 milyon dolar bütçeyle çekilen bağımsız bir film.
Reazione A Catena / Bay of Blood (1971)
Mario Bava’nın unutulmaz başyapıtı, giallo türünün yüzaklarından, bilinen ilk slasher Reazione A Catena / Bay of Blood (1971), cinayet sineması’nın tepe noktalarından biridir.
Happythankyoumoreplease (2010)
Happythankyoumoreplease, başarılı oyuncu seçimi ve bir ilk film için hiç de fena olmayan yönetimi ile eleştirmenler tarafından bolca övgü aldı.
Igor (2008)
2008 tarihli animasyon film Igor, iyi ile kötünün aslında iç içe geçmiş yapılardan oluştuğunu ve herkesin iyi olabileceğini anlatıyor.
Drive (2011)
Çoğu eleştirmenden tam not alan, başından sonuna keyifle izlenen Drive, yılın öne çıkan filmlerinden biri olmayı sonuna kadar hak ediyor.
The Turin Horse / Torino Atı (2011)
The Turin Horse / Torino Atı (2011) yönetmenin jubilesini yaptığı, son söz niteliğinde gerçek bir şaheser.
The Good the Bad the Weird (2008)
The Good the Bad the Weird, özellikle sona doğru vuku bulan dillere destan kovalamaca sahnesi ile teknik ve müzikal bir resital sunuyor.
The Devil Inside / İçimdeki Şeytan (2012)
Nihayetinde, tür sineması meraklılarının zaten bildiği numaralardan ibaret olsa da, youtube'dan parça indiren, filmleri bir bütün olarak değerlendirmekten uzak izleyicinin çok seveceği bir film olabilir İçimdeki Şeytan... Seven çok sever, gerisi de nefret eder gibi bir tanım uygun olacaktır bu film için.
Christiane F. (1981)
Christiane F. Alman Stern dergisinin uyuşturucu batağına saplanmış 14 yaşında bir genç kızla yaptığı röportajdan hareketle beyazperdeye aktarıldı.
Black Roses (1988)
Black Roses 80'ler korku filmlerinin izinden giden, Amerika'nın metal müziğe tavrını eleştiren bakışı ile ilginç bir eğlencelik.
Perfect Sense / Yeryüzündeki Son Aşk (2011)
Perfect Sense daha önce seyrettiğimiz klasik salgın filmlerine benzemiyor. Oradan oraya koşuşturan insanlar, başkalaşmış yaratıklar yok.
What Dreams May Come (1998)
What Dreams May Come, Dante’nin İlahi Komedyasından esinlenmiş ve Richard Matheson’un aynı adlı romanından uyarlanmış lirik bir masal.
Melancholia (2011)
Lars von Trier, Antichrist'tan sonra bir modern şaheserle daha karşımızda! Psikolojik bir mahşer filmi diye nitelendirebileceğimiz Melancholia, hakkında hiçbirşey bilmeden izlemesi daha makbul bir film.
Pengabdi setan / Satan’s Slave (1980)
Pengabdi setan, Endonezya yapımı düşük bütçeli bir korku filmi. Ancak propagandanın dozunu kaçırdığı için asli görevini, korkutmayı unutuyor.
Jodaeiye Nader az Simin / A Separation / Bir Ayrılık (2011)
İranlı yönetmen Asghar Farhadi'nin beşinci filmi Bir Ayrılık, olağanüstü bir sinema şaheseri olarak daha uzun yıllar konuşulacağa benzer.
Viskningar och rop / Cries and Whispers (1972)
“Saat pazartesi sabahı erken ve ben acı çekiyorum. Kız kardeşlerim ve Anna nöbetleşe bana bakıyorlar.” Agnes hastalığından dolayı yatağına mahkûm ölümü beklemektedir. Bu süre zarfında onu yalnız bırakmayan kardeşleri ve sadık hizmetçisi Anna onun kader yoldaşları olurlar. Fakat Agnes o malum sona
Lars and the Real Girl (2007)
Yönetmenliğini Craig Gillespie’nin yaptığı Lars and the Real Girl, en iyi orijinal senaryo dalında Oscar adaylığı bulunan bir bağımsız film.
La piel que Habito / The Skin I Live In (2011)
The Skin I Live In, bir nevi modern zaman Frankenstein’ının adım adım intikam yolunda ilerlemesini ürpertici bir biçimde anlatıyor.
Arirang (2011)
Arirang Korelilerce ağlama duvarına denk düşen bir kavram. Kim Ki-duk avaz avaz şarkısını söylerken bambaşka bir yüzünü ortaya koyuyor.