Megan is Missing (2011)

Yazılarımı biraz takip  ettiyseniz found footage sinemasına tepkili olduğumu biliyorsunuzdur. Türün çoğu filmini seyrederken korkuyorum, ama zekice korkutulduğumu hissetmiyorum. Karanlıkta bir anda karşınıza biçimsiz bir şekil çıkarsa ürperir, hatta çığlık atarsınız. Bu tarz oyunlar zeka gerektiren  kurgular değildir, bunun üzerine kurulu bir sinema da zeki değildir.

Ek olarak, yaratılmak istenen “reality show” imajı da çoğunlukla inandırıcılıktan uzak. Kameranın inatla açık kalışı ve insanların en büyük kriz anında bile gerçek dışı düzeyde düzgün cümleler kurma çabası beni filmden koparıyor. Found footage’ın bir alt tür olarak pek çok kusuru var ve ne vakit düzeltilir bilmiyorum. Muhakkak bu kusurlar düzeltilene kadar bir sürü vasataltı filmi de seyretmeye mecbur kalacağız.

Ama bu demek değil ki arada birkaç adet seyredilesi film çıkmıyor. Yazımızın odağı olan Megan is Missing, benim gözümde gerek hikayesi, gerekse işlenişinden ötürü türün enteresan örneklerinden. 2011 yılında Michael Goi tarafından çekilen film, doğaüstü öğeler içermeyen bir found footage olması ile dikkat çekmekte. Megan is Missing hakkında internette dolanan eleştiriler genel olarak olumsuz yönde, ancak ben bu olumsuz eleştirilerin filmin kalitesinden ziyade anlattığı konuya olan tepkiden kaynaklandığını düşünüyorum. Megan is Missing toplumun çok hassas olduğu bir konuya odaklanan ve bunu rahatsız edici bir gerçekçilikle sunan, zor ve oldukça huzursuz edici bir film.

Özetimize geçelim. Megan Stewart ve Amy Herman, küçüklükten beri yakın arkadaş olan on dört yaşında iki genç kızdır. Megan okulda oldukça popülerdir. Yaşından büyük erkeklerle flörtleşmeyi sevmektedir ve henüz on dört yaşında olmasına rağmen cinsellikle çoktan tanışmıştır. Öte yandan Amy, Megan’ın tamamen zıttı bir hayata ve karaktere sahiptir. Amy’nin sosyalleşme problemleri vardır ve güzelliğine Megan kadar düşkün değildir. İki kızın arkadaşlığının büyük kısmı, çağın gereği olarak web kameraları ve cep telefonları üzerinden yürümektedir. Bu kayıtlar, Megan is Missing’in “bulunan dökümanları”nı oluşturur. Megan ve Amy’nin rutin ilk gençlik günleri, Megan’ın bir chat odasında tanıştığı Josh isimli kullanıcıyı arkadaş listesine eklemesiyle bir anda değişir. Josh civar mahallelerde yaşayan on yedi yaşında bir gençtir ve Megan’dan çok hoşlanmaktadır. Megan da bu yeni hayranını görmek istemektedir ancak Josh’un kamerası arızalanmıştır. Josh ve Megan uzun süre internet üzerinden konuşurlar, hatta bir konuşmada Amy de sohbete katılır. En sonunda bir akşam Megan, Josh’un buluşma teklifini kabul eder ve aceleyle makyajını tazeleyip Josh’un tarif ettiği mekana gitmek üzere yola çıkar.

Megan o akşam kaybolur.

Bu noktadan sonra filmin ikinci yarısı, Amy’nin Megan’ın kayboluşundaki esrarı çözmeye çalışması üzerinden yürüyor. Megan is Missing, öncelikle found footage algımızdaki ufak bir eksikliği gideriyor ve bize türün sadece el kamerasına bağımlı olmasının gerekmediğini gösteriyor. Filmde güvenlik kayıtları, fotoğraflar ve el kamerası görüntülerinin çokluğuna rağmen esas materyalimiz Megan ve Amy’nin web kamerası görüntüleri. Yönetmen ve senarist Goi’nin bu seçimi bizi sabit bir odayı izlemeye zorlayacağı için ilk başta kulağa çok çekici gelmiyor olabilir, ancak inanın filmde bu web kameralarından doğan kendine has bir gerilim mevcut. Aslında web kamerası üzerinden yürüyen bir kurguyu seyretmek filme kısmi bir voyeurist hava da vermiyor değil. Filmin ağır eleştiriler almasında, yaratılan bu havanın rolü büyük olsa gerek.

Bazı websitelerinde Megan is Missing’in geçen senelerin fenomen filmi A Serbian Film ile kıyaslandığını görmek beni hiç şaşırtmadı. Filmimiz, aynı lanetli A Serbian Film gibi toplumun tabusu olan konulardan birini seçiyor ve seyirciyi ciddi biçimde rahatsız etmeyi hedefliyor. Megan is Missing’in A Serbian Film’den bir önemli farkı, gazetelerin üçüncü sayfalarında daha sık karşılaştığımız türde bir vakayı ekrana taşıması. Bir anlamda seyircinin hayatına daha yakın, bu sebeple de daha savunmasız hissedeceğimiz bir hikaye söz konusu.  İnternet chat odaları gibi çok büyük, gizemli (ve ürkütücü) bir öğenin filmin hikayesinde önemli role sahip olması, Megan is Missing’in gerçekçiliğini (ve tedirgin ediciliğini) oldukça arttırıyor. Çocuk sahibi ailelerin bu filmi seyretmemeleri daha iyi olacaktır.

Tabii filmin kalitesini düşüren bir miktar ucuz hareketi olduğunu da söylemeden olmaz. Megan’ın kaçırılışının ardından bulunan resimlerinin “hazır olun, bu resimler psikolojinizi bozabilir” tarzı mesajlar eşliğinde sunulması ve birkaç adet abartı sahne, Megan is Missing’i ister istemez çiğleştiriyor. Gene de türün geneline kıyasla ucuzluğa az başvurulmuş, hakkını verelim.

Kapanış olarak yönetmen Michael Goi’nin sinemadan ziyade televizyon sektöründen bir isim olduğunu ve pek çok Emmy adaylığının da bulunduğunu belirtmek gerek. Son Emmy adaylığının da American Horror Story’nin sinematografisinden geldiğini eklememek olmaz. Eğer A Serbian Film  gibi korkutmaktan çok seyirciyi rahatsız etmeyi hedef alan filmlere ilginiz varsa Megan is Missing’i seyretmeyi ihmal etmeyin. Bu arada yapılan işi beğenmemeniz de oldukça yüksek bir ihtimal. Sonuçta  filmin size sunduğu sınav, her sinema seyircisinin kaldırabileceği cinsten değil. Bir de sınav çetin olunca, benim üzerinde çok durmadığım bazı aksaklıklar göze daha da batabiliyor. Buna rağmen filmi baştan sona seyredebilirseniz gayet farklı bir found footage çalışması tecrübe etmiş olacaksınız, orası kesin. Amatör korku yönetmenlerine tavsiyemdir.

Öteki Sinema için yazan: Yigilante Kocagöz