Scared 2005 yılı mahsulü Pakphum Wonjinda tarafından yazılıp yönetilmiş olan Tayland yapımı bir film.
Öteki Sinema için yazan: Murat Kızılca
Üniversiteye yeni başlayan bir grup öğrenci, iki otobüs ile şehir dışına kaynaşma gezisine çıkar. Kötü hava şartları nedeniyle gitmek istedikleri ormanlık alana giriş kapatılmıştır. Yakınlarda bir yerde yemek molası veren grup, ne yapacaklarını tartışırken orada karşılaştıkları yabancı biri, ormana giden alternatif bir yol bildiğini, eğer kendisini de götürürlerse onlara yolu gösterebileceğini söyler. Çıkan tartışma sonucu bir grup öğrenci eve dönme kararı alırken, geriye kalanlar alternatif yolu denemeye karar verir. Tek otobüse düşen gezi grubu yanlarına yabancıyı da alarak yola çıkar. Eski bir tahta köprüye gelene kadar her şey yolunda gibidir. Hiç sağlam gözükmeyen köprü, otobüsün ağırlığına dayanamaz ve çöker. Nehre düşen otobüsten sağ kurtulan öğrenciler can havliyle kıyıya çıkar. Fakat onları çok daha büyük bir tehlike beklemektedir. Acımasız bir seri katil kazadan kurtulan öğrencileri teker teker avlamaya başlar.
Slasher, izlemeyi sevdiğim türlerden biridir. Kendi içinde farklı alt türlere ayrılsa bile en nihayetinde işin özü çok ama çok basit birkaç formüle dayanır. En kaba tarifiyle, bir katil ve katile yem olacak kurbanların ölüm kalım mücadelesinden ibaret bir seyirliktir. Senelerdir dünyanın dört bir tarafında aralıksız devam eden üretimler ve azalmayan seyirci potansiyeli düşünüldüğünde ortada bir saçmalık varmış gibi görünebilir. Neden insanlar aynı klişeleri takip eden, sonu az buçuk belli filmleri böylesine iştahla tüketmektedir? Nedir seyirciyi perdeye çeken? Bir önce seyrettiğinden farklı ne bekliyordur? Bir slasher’ı diğerinden daha iyi kılan özellikler nelerdir?
Bir slasher’ın seyirci nezdinde ‘olmuş’ onayını alması için genel kabul görmüş hususları bir gözden geçirelim. En önemli detayların belki de başında katil gelir. Kimliği, cinayetleri işleme sebebi, kurbanlarla arasındaki bağlantı ya da katilin kurbanların arasından biri çıkması gibi detaylar çok ilgi çekmez aslında. Aslolan katilin dış görünüş açısından etkileyici ve korkutucu olmasıdır. Daha sonra kullandığı cinayet aletlerinin çeşitliliği ve alet seçimindeki yaratıcılık gelir. Hele bir de katilin kendine özgü bir silahı varsa tadından yenmez. Bir de tabii ki cinayet sahnelerinin yaratıcı olması. Daha önce görülmemiş şekilde kurgulanmış bir tek cinayet sahnesi bile bazen bir slasher’ı kurtarmaya yetebilir. Bu saydığım detayların önem sırası kişiden kişiye farklılık gösterebilir ama hiç kimse bunlardan birinin bile önemli olmadığını söyleyemez.
Niye konuyu bu kadar uzatıp filme geçmediğimi merak ediyor olabilirsiniz. Çünkü film hakkında söylenecek fazla bir şey yok. Sadece konusunu okuyarak bile fark edilebildiği gibi slasher klişelerine sonuna kadar bağlı bir yapımla karşı karşıyayız. Hatta bu klişelerin çok doğru kullanılamadığını bile söylemek mümkün. Arada dolgu malzemesi gören diyaloglar ilgi çekici olmaktan uzak, keza karakterler de öyle. Hiçbiri tam olarak işlevini yerine getiremiyor. Kurgu ve senaryo ise en zayıf olduğu noktalar. Hele finaldeki manasız ‘twist’ o kadar gereksiz olmuş ki.
Ancak Scared, yukarıda sıralamaya çalıştığım önemli detaylardan biriyle fark yaratıyor. Cinayet sahnelerinin her biri üzerinde titizlikle çalışılmış. Birbirinden farklı, yaratıcı ve bol kanlı cinayet sahneleri tür hayranlarını fazlasıyla memnun edecek kalitede. Yaklaşık seksen dakikalık ekonomik süresiyle de canınızı fazla sıkmadan sona eriyor.
Scared, “iki cinayet arasındaki sinir bozucu sahnelere sabredebilirim” diyen her slasherseveri rahatlıkla tavlayabilecek cinayet sahneleri sebebiyle, türün hayranlarına gönül rahatlığı ile tavsiye edebileceğim bir film. Slasher’a karşı özel bir ilginiz yoksa seyretmeseniz de olur, bir şey kaçırmış olmazsınız.
