‘Yalnızlık da bir lanettir.’
80’lerin ortalarında Çin sinemasında baş gösteren ve korku-komedi türlerini harmanlayan Mr. Vampire çok önemli bir yol taşı sayılır. Popüler sinemada o zamana kadar daha çok CAT III olarak adlandırılan istismar filmlerinin ilk defa popüler kültüre geçiş yapması olarak nitelendirebilen bu ilk örnek filmin ana oyuncusu Si-hou Chin’i de bir anda yıldız statüsüne yükseltir.
Mr. Vampire’ın en büyük avantajı belki de Çin batıl inançlarının, yerel zevklere uygun bir şekilde sinema ile harmanlamak, seyirciye bildikleri bir dünyayı başka bir açıdan gösterebilmektir.
Mr. Vampire’ı birçok devam filmi ve esinlenmiş eser izler. Ama 1990’larin ortasına doğru bu furya yavaş yavaş yok olur, yerini daha çok ciddi korku ve Triad aksiyon filmlerine bırakır.
Öteki Sinema için yazan: Evrim Ersoy
Juno Mak, yapımcılığını yaptığı ve başrolünde oynadığı Revenge: A Love Story‘den (bu film de çok ilginç ve izlenmesi gereken bir filmdir aslında, belki başka bir yazının konusu olur) sonra Let’s Go adlı eski Japon tokusatsu filmlerine bir gönderme olan projesinde yapımcılık yapmıştır. İki film de beklenilenden çok daha iyi iş çıkarmış ve bu Juno Mak’a bir sonraki filminde daha rahat davranabilme şansını sağlamıştır.
İşte bu noktada Mak kendi yazdığı bir senaryoyu çekmeye karar verir ve Rigor Mortis’in ilk temelleri atılır.
Rigor Mortis saf sinema açısından bu senenin en iyilerinden biri; Mr. Vampire tarzı filmlerin tamamı ile yeniden icat edilişi. Juno Mak sadece korku ve Çin batıl inançlarını altüst etmekle yetinmiyor aynı zamanda sinema ve hayaller üstüne birçok ilginç, geçerli ve çok düşündürücü şeyler söylüyor.
Filmde Si-hou Chin kendisinin bir versiyonunu oynamaktadır: Eski şan, şöhret günleri geride kalmış, ailesinden kopmuş, derin bir depresyondan çıkamayan bir aktörü oynar. İlk karelerde de gördüğümüz gibi evi filmlerinin setinde çekilen fotoğraflarla süslüdür. Si-hou’nun kendi fotoğraflarıdır bunlar. Juno Mak gerçeklik ile sinemayı baştan bulandırır, seyrettiğimiz sadece bir hikaye değildir artık.
Filmdeki karakteri olan Chin artık yıkılmaya yüz tutmuş, yabancıların ‘tenement’ dediği bir apartmana yerleşir film başlarken. Aslında kendisinin burada çok kalmaya niyeti yoktur, bu apartmana ölmeye gelmiştir. Ruhu etrafındaki her şey gibi gri ve toz tutmuştur, sadece eski kostümleri ve resimleri ile kaybolmuş bir geçmişin hüznü içindedir Chin.
Fakat bilmediği bir şey onun bu planını alt-üst edecektir. Bu apartman kompleksi içinde birçok hayaleti bulunmaktadır ve bu hayaletler gerçek dünyaya geçmek için bir bahane aramaktadırlar. Chin’in intihar teşebbüsü apartmanda bulunan Uncle Yau (Chin’in Mr. Vampire filmindeki diğer yıldızı olan Anthony Chan Pau) ile yollarını kesiştirir. Artık hayalet ve ruhların dünyası ile gerçek dünya birbirine geçmiştir. Apartmanda yaşayan bütün kaybetmişlerin korkuları, hüzünleri ve hayatları altüst olacaktır.
Juno Mak, Rigor Mortis’te Mr. Vampire filmlerinde oynayan çoğu oyuncuyu kullanmaktadır ama onun için Mr. Vampire’in komedi dünyası kaybolmuştur. Onun yerine her şeyi kalın bir hüzün tabakası kaplar. Gördüğümüz motifler değişmez -şeytani ikiz ruhlar, zıplayan vampir ve hayalet rahipler geçidi- ama bunları gördüğümüz açı değişmiştir. Rahiplerin geçidi belki de 2013’ün en etkili sekanslarından biridir çünkü ortada bilinmeyenin korkusu o kadar ince işlenir ki Mak tarafından, seyirci yerine mıhlanır kalır. Müzik de kendi içinde bir karakterdir burada; duraklayan, başka dünyasal, bilinmeyenden gelen bir sesler örtüsü.
Juno Mak bir hamlede hem Hong Kong sinemasına bir saygı duruşu yapmakta hem de ölen bir türü tamamı ile yeniden icat etmektedir. Belki Rigor Mortis’in tek kusuru bütün film boyunca sıkı sıkı sarıldığı kararlılığını son anda kaybetmesidir ama doğrusunu söylemek gerekirse bir ilk filmde bu kadarcık kusur affedilebilir olacaktır.
Her sene yüzlerce film sinemadan gelip geçer ama Rigor Mortis gibi bulunduğu bütün olguları değiştiren filmlere rastlamak çok zordur. Umarım Türkiye’ye bu film gelince bu filmin etkisi bir sürü seyirciyi eski Hong Kong sinemasına bakmaya ve bakarken de unuttuğumuz bir şeyleri anmaya gönderir.