26 Yönetmenden “Ölme Biçimleri”
26 yönetmen ve ölüm temasının altından girip üstünden çıkan 26 kısa film! Sadece dedikodusu bile, keşif meraklısı kısa film severlerin ağızlarını sulandıracak cinsten! Üstelik projenin arkasında Srdjan Spasojevic, Ben Wheatey, Ti West, Marcel Sarmiento, Jason Eisener, Xavier Gens, Nacho Vigalondo ve Andrew Traucki gibi, korku, gerilim, istismar ve animasyon(!) sinemasının yükselen yeni yeteneklerinin olduğunu bilmek, heyecan katsayımızı arttırmasın da ne yapsın sorarım size!
Bu kadar farklı mecrada üretim yapan genç ismin bir araya gelmesi, proje henüz kağıt üzerindeyken bile, bu renk paleti geniş kısa film külliyatının ritm sorunlarına gark edeceği izlenimi yaratmadı dersek yalanın daniskası olur. Daha doğrusu filmi bekleyen kitlenin büyük bir kısmı, bu ritm dengesizliğinin kaçınılmaz olacağını öne sürmekte pek de haksız sayılmaz hani! Karşımıza çıkacak seçkinin, dört dörtlük bir tür sineması örneği olmayacağını düşünmek, bu renk paleti içerisinde pek de yanlış değildi. Dolayısıyla, başarısı her ne kadar tartışmalı da olsa V/H/S gibi kendine has bir konsepti olan ya da Masters Of Horror misali, tür sinemasının bütün boğumlarını evirip çeviren, iddialı bir işle karşılaşma olasılığımı, dürüst olmak gerekirse pek de yüksek değildi.
Yine de The ABC’S of Death‘i bir bütün olarak değerlendirmeye çalışmanın yanlış olduğunu düşünüyorum. Tema, her ne kadar “ölüm” olsa da; konsept anlamında birbirine çok uzak yapımlar yer alıyor bu 26 filmlik derlemede. Üç kıtaya yayılan bu hikâyeler, hem nitelik hem de içerik açısından oldukça farklılar.
Yüzdeye vuracak olursak, bu kalabalık seçki içerisinde, bizi mest eden yapımlar pek de fazla değil! Absürt mizah dozunu kaçırıp neredeyse bir başka Movie 43 faciasının bir parçası olmaya soyunanlardan tutun da, oldu bittiye getirilen özensizlik abidelerine kadar; her çeşit ölüm temalı filmi bulabilmeniz mümkün burada fakat The ABC’s of Death‘in en güzel tarafı, fiyakalı görüntülerin ve bol sıfırlı çekler ile kadroya dahil edilecek yıldızların arkasına sığınmama cesaretini gösterebilmesi. Kirli görüntüler, zaman zaman saçmalayan kamera hareketleri, bu kısa filmler silsilesini, keyifli bir trash senfonisi haline getirmiş.
26 filmi art arda izlediğinizde, sağlıklı bir değerlendirme yapabilmeniz pek de kolay değil. Mesela The ABC’s of Death, kendisini Timecrimes ile tanıdığımız Vigalondo’nun “A Is For Apocalypse” segmentiyle açılıyor. Vigalondo’nun kısası, seçki içerisindeki diğer yapımların da absürt mizahtan ne kadar nasipleneceğinin sinyallerini veriyor. Tabi, Noburu Iguchi’nin absürtlük anlayışı, her bünyeyi Vigalondo’nun tercihleri kadar tatmin etmeyebilir. “F Is For Fart”, çöp filmlerin uzak doğulu prensi olan Iguchi gibi aşırılık manyağı bir yönetmenin kalibresine göre bile fazlasıyla zorlama bir tuvalet mizahına bulanmış. Büyük ihtimalle ortaokul talebesi bir yeni yetmeye, kafi miktarda LSD dayarsanız, lise defterine bir kaç saçmalık karalayıp, aşağı yukarı böyle bir hikayeyle karşınıza dikilmesi muhtemel!
Bu kalabalık içerisinde bir kaç yönetmenin, alnının akıyla sivrilmeyi başardığı yapımlar da var pek tabi. Mesela Treevenge ile kafamızı açan ve Hobo With A Shotgun ile gönlümüze ayrıca taht kurmuş Jason Eisener‘ın “Y Is For Youngbuck” adlı kısası; bu ölüm külliyatının en önemli incilerinden biri! Korku gerilim filmlerinin yanına Hitman gibisinden ultra bütçeli bir aksiyonu da eklemeyi başarmış olan Xavier Gens‘in imzasını taşıyan “X Is For XXL”, Helena Cattet ve Bruno Forzani ikilisinin ortak mahsulü “O Is For Orgasm”, Marcel Sarmiento‘nun bağırlara basılası “D Is For Dogfight” gibi eserleri, seçkinin sırtının yere gelmesini engelleyen yapımlar.
Taze animasyoncu Lee Hardcastle‘ın stop motion animasyonu “T Is For Toilet”, V/H/S 2 ekibinde de gözümüze çarpan Timo Tjahjanto‘nun, Saw konseptine kafa atan “L Is For Libido”su ve ayrıksı animasyon filmleriyle tanınan Anders Morgenthaler‘ın, Superjail kıvamındaki animasyonu “K Is For Klutz”u da seçkinin diğer önemli yapımlarından.
Öte yandan Tom Malling‘in vücuda getirdiği, Chuck Russell‘ın The Mask‘ını andıran atmosferi ve karakterleriyle “H Is For Hydro-electric Diffusion”u ilebirlikte korku – gerilim arenasının hızlı üreten genç isimlerinden Adam Wingard‘ın kotardığı “Q Is For Quack” ise ne yazık ki “keşke daha iyi değerlendirilseymiş” dedirten kısalar arasında…Kareen Andrews‘un hamur gibi yoğurduğu, bol ışıltılı, yarı futuristik “V Is For Vagitus” ise bu ölüm temalı külliyatın en pahalı ve aksiyon dozu en yüksek halkası!
Seyircinin büyük bir çoğunluğunun burun kıvırmasına rağmen, genç senarist ve yönetmenlerin bu hızlı iş birliği, gişede umulanları vermiş olacak ki; yapımcılar şimdiden devam filmleri için kolları sıvamışlar bile! V/H/S‘nin pratik aşamada gişede yüz güldürdüğü düşülecek olursa 26 filmlik bu kısa seçki silsilesi de, draje hikaye anlatımına olanak tanıyan süresi ve keşif olasılığı sayesinde genç kitleyi her halükarda cezbedecek risk havuzuna ve dibi boylamadan yüzeye çıkabilmeyi başaran bir kaç parlak inciye sahip! Belki biraz erken bir yorum olabilir ama bu yeni kolektif kısa film seçkisi, uzun vadede suçlu alışkanlıklarımızdan biri haline gelecek gibi görünüyor!