- Kara Remembers – 3:27 From the Episode “Someone to Watch Over Me”
Kanımca, tüm Battlestar Galactica soundtrack’lerinin doruk noktası! Bear McCreary; “I’m guessing this one will become a fan favorite.” demiş, fakat bu parça bir fan takıntısı olmaktan çok daha fazlasını içeriyor.
(SPOILER)
Kara’nın çocukluğu… tüm BSG serüveni boyunca yüklendiği misyon. Starbuck! Tüm Starbuck karakterinin hisleri, geçmişi, yaşadıkları, yaşattıkları… Annesi ve babası ile olan ilişkisi… Leoben Conoy’un, “Sometimes a Great Notion” bölümünde hayran olduğu Kara’dan nasıl korktuğunu ve kaçtığını hatırlayın. Kara’nın kendi cesedini bulması, Dünya’ya giden yolu keşfetmesi ve bir melez, ve hatta hatta büyük ihtimalle bir “melek” olması… Bu parça, hepsinden bir iz taşıyor. Kara’nın piyanoya yaptığı kararsız dokunuşlar, tüm Soundtrack alemini yerinden oynatan “All Along The Watchtower“ coverı ile öyle başarılı bir şekilde özdeşleşiyor ki, dinlerken tüyleriniz diken diken oluyor. Kara’nın babasının hayali ile, piyanonun başında ağlayışını hatırlayın. Aman Allah’ım ya! Bu parçanın 1.11’den itibaren başlayan kısmı sahneye girdiğinde, Nebula’ya girdikleri anda bu gizemli müziği duymaya başlayan Final Four gibi beynimizden vurulmuştuk. Saul Tigh’ın “What The Frak” deyişi, Tory’nin afallaması, Ellen’ın donup kalması… Şu sahnede ağlamayan, ne insan, ne Cylon, ne de “tost makinası”, hiçbir şey olamaz.
(SPOILER)
Bence tüm BSG soundtrack’leri içinde, en ayrı yere sahip, en etkileyici şekilde icra edilmiş ve dizinin hikayesi içinde de en önemli yere sahip olan parça budur; Kara Remembers.